نه تنها شارحان بل خوانندگان معمولی نیز می توانند بر این امر شهادت بدهند. حتی امروزه هر کسی که شهریاریاگفتارها را باز کند، متونی که حال 450 سال از عمرشان سپری شده است، به عبارتی، گرفتار آن چیزی می شود که فروید آشنایی غریب، قسمی اسرارآمیزیمی خواند. بی آن که بدانیم چرا، خود را مخاطب این متون قدیمی می یابیم،تو گویی متونی از روزگار خودمان باشند، گرفتارمان می سازند انگار، به معنایی، برای ما نوشته شده اند، و به ما چیزی را می گویند که مستقیماً به ما مربوط می شود، بی آن که دقیقاً بدانیم چرا. دی سانتیس در قرن نوزدهم به این احساس غریب اشاره داشت،وقتی دربارۀ ماکیاولی گفت که «او ما را در شگفتی فرو می برد، و اندیشناک رهایمان می سازد». چرا چنین تسخیرشدنی؟ چرا چنین درشگفت شدنی؟ چرا چنین اندیشناک؟ زیرا تفکر وی به رغم خواست ما، به درون مان نفوذ می کند. چرا چنین اندیشناک؟زیرا این تفکر تنها به شرطی می تواند به درون مان نفوذ یابدکه آن چه را بدان فکر می کنیم مشوش سازد و ما را در شگفتیفرو ببرد. در مقام تفکری که قرابتی بی نهایت با ما دارد، و با این حال هرگز با آن برخورد نداشته ایم، تفکری که واجد چنان قدرت شگفتی بر ماست که غرق در حیرت مان می سازد.اما از چه چیزی متحیر می شویم؟ از متن کتاب
شما می توانید با ثبت نظر و امتیاز خود ما را در بهبود محصولات یاری رسانید .