نقد پلورالیستی

نقد در فضای کثرت­گرا بر این واقعیت آگاه است که هنگامی که از دیدگاه الف شروع به نقد یک متن می­کند، دیدگاه­های دیگری را که منجر به نقدهای متفاوت می­شوند از دست می­دهد. ما از هر دیدگاهی که به متن بنگریم به نکاتی توجه می­کنیم و به نتایجی می­رسیم و در مقابل از بسیاری نکات دیگر و نتایجی که از آنها می­توانست عاید شود، غافل می­مانیم. نقد کثرت­گرا، با توجه به این نقیصه، نقدی است پوزش خواه.

نقد مدرن بر عکس بود. نقد مدرن به کثرت بالقوهی امکانات نقد نگاهی سرکوبگر داشت. نقد مدرن از دیدگاهی که آغاز به نقد یک متن می­کرد، نگرش خود را تنها نگرش درست می­انگاشت. نقد مدرن نکاتی را که بر آنها توجه و تمرکز می­کرد، یگانه نکات مهم و قابل توجه می­شمرد. نقد مدرن نتایجی را که به دست می­آورد یگانه نتایج درست معرفی می­کرد. نقد مدرن نقد یکه تاز و آوانگارد بود. نقد مدرن انحصارطلب بود. بر هر آنچه تأکید می­کرد راه را بر تأکیدهای دیگر بر نگرش­های دیگر و بر نتایج بالقوه­ی دیگر می­بست.