نئولیبرالیسم تاریخ مختصر

نئولیبرالیسم، نظریه‌ای که مبادله‌ی مبتنی بر بازار را یک نظام اخلاقی می‌داند که می‌تواند رهنمونی برای همه‌ی کنش‌های انسانی باشد، از حدود دهه‌ی ۱۹۷۰ بر اندیشه و عمل بسیاری از رهبران و مردم کشورهای جهان حاکم شده است. این نظریه بر بازنگری قدرت‌های دولت و به‌ویژه بر خصوصی‌سازی، اداره‌ی امور مالی، و فرآیندهای بازار تاکید می‌کند. بر اساس اصول نئولیبرالیسم، از یک‌سو مداخله‌ی دولت در اقتصاد به حداقل می‌رسد و از سوی دیگر تعهدات آن در مورد تأمین رفاه شهروندانش کاهش می‌یابد. دیوید هاروی استاد ممتاز دانشگاه نیویورک و مؤلف کتاب‌های «وضعیت پست مدرن» و «امپریالیسم نوین»، در کتاب حاضر داستان سیاسی اقتصادی خاستگاه نئولیبرالیسم و گسترش آن در سطح جهان را بازگو می‌کند. اگرچه از مارگارت تاچر، نخست‌وزیر پیشین بریتانیا و رونالد ریگان رئیس جمهور سابق ایالات متحده آمریکا به‌عنوان بانیان اصلی چرخش نئولیبرالی نام می‌برند، هاروی نشان می‌دهد که چگونه مجموعه‌ای از نیروها، از شیلی تا چین و از نیویورک تا مکزیکوسیتی، در این فرآیند نقش داشته‌اند.
دیوید هاروی شاهکار دیگری آفریده است. او توصیفی بسیار زنده، خواندنی، جامع، و انتقادی از آنچه می‌توان «وضعیت نئولیبرالیسم» نامید عرضه کرده و خاستگاه‌های آن را افشا کرده است. هاروی گسترش نئولیبرالیسم در جهان را دنبال می‌کند و آثار ویران‌کننده‌ی آن را بر اکثریت بزرگی از مردم در همه‌ی کشورها آشکار می‌سازد.

لئو پانیچ، استاد اقتصاد سیاسی تطبیقی، دانشگاه یورک، کانادا۔